می‌دانم این روزها همه‌چیز با سرعت پیوند خورده‌است.
کافی ست انگشتت را حرکت بدهی تا تمام اطلاعاتی که می‌خواهی بدست بیاوری.

این خوب است اما به نظر عالی نمی‌آيد.
چون دیگه معنای صبر کم رنگ می‌شود.
یادمان می‌رود که برای بدست آوردن باید از زمانی که عمر ماست، خرج کرد.

باید مثل زمان های دور برویم سر چشمه و تشنه برگردیم.

آشفته می‌شویم اگر سریع نتیجه نگیریم.
فکر می‌کنیم کاری که انجام می‌دهیم بی‌فایده است.
در صورتی که کار هر روزه نتیجه خودش را نشان می‌دهد. نه امروز. سال بعد. شایدم سال بعدش.

صبر در کنار تلاش میوه می‌دهد.
تلاش یک روزه حتا اگر تخته گاز هم بروی جز تصادف نتيجه‌ای ندارد.