باد کلاه از سر مردم بر می‌دارد. باد زمین

پرنده از دیوارها می‌پرد. پرنده را در یک چهارچوب

دفترها همه سفید مانده‌اند. دفتر پیراهن سفیدی‌ست که باید

صدای جاروبرقی از تمیزی برق می‌زند. صدای چک چک

بهار نه گرم است نه سرد. بهار را گل‌چین

در خواب فیلم سینمایی می‌دید و قهرمان داستان می‌شد.

شب وقت چسبیدن به بالشت است. شب سایه روز

راه افتاد تنها به اندازه یک قدم جلو رفت.

آسمان یک دروغ میان سیاره‌ای ست. آسمان زمین بازی

صبح. تکاپو. رفت. آمد. مغز. نیم‌سوز. سر. شلوغ. ظهر.