وقتی مریض هستی. حالا فرقی نمی کند، کرونا باشد یا سرماخوردگی شدید. به یک حس می رسی. انگار گوشی موبایلی باشی که کم تر از ۱۰ درصد شارژ دارد. بدنت آن قدر کوفته است که مگر خودت را کش دهی تا به سمتی حرکت کنی. سرت هم که درد بگیرد. نمی توانی فکر کنی. حتی نمی توانی به آنچه می بینی یا می شنوی توجه کنی. اشتها و بویایی را هم که از دست بدهی. تنها یک کار می توانی انجام دهی. بخوابی. خوابی طولانی.
البته که نمی شود طولانی بخوابی. بدن درد بیدارت می کند و تو با چشم باز به ادامه خوابت می رسی و در خودت مچاله می شوی. بعد چند مسکن دوباره به خواب می روی. روز را با خوابیدن طی می کنی به امید اینکه بهتر شوی. برای نوشتن هم تنها می توانی شرح حالت را بنویسی و پست کنی.