هیچوقت گل نچیدم. دوست هم نداشتم کسی به من گل طبیعی هدیه دهد.

همیشه با خود فکر کردم که اگر گل بچینم پژمرده می‌شود وعمر کوتاهش کوتاه‌تر.
پس بهتر است روی شاخه باشد تا در دست من.

به نظرم واقعن حیف می‌آید که انقدر زود این همه زیبایی خشک می‌شود و دوامی ندارد.
اما به نظر می‌رسد با همین عمر کم‌ خیلی کاربرد دارد و از آن استفاده می‌کنند.

براستی چه شد که گل، نماد دوست داشتن‌ شد؟

شاید همین عمر کوتاهش باعث شده فرصت را غنیمت بشمارند و آن را هدیه دهند.