وقتی درصد شارژ گوشی‌مان کم است اگر در موقعیتی هستیم که نمی‌توانیم در حال شارژ با آن کارکنیم سعی می‌کنیم زیاد از آن استفاده نکنیم.
کم‌تر در فضای مجازی می‌چرخیم.
این یک موهبت است.
اما چرا با گوشی در حال شارژ کار می‌کنیم؟
چرا آن را به حال خودش نمی‌گذاریم تا شارژ شود؟
نمی‌توانیم بیکار بنشینیم.
نمی‌توانیم اجازه هجوم آوردن افکار را به خود بدهیم.
اگر یک لحظه ندانیم گوشی‌مان کجاست، سراسیمه دنبالش می‌گردیم.
به آن زنگ می‌زنم تا سریع اعلام حضور کند.
اطلاعاتی که در گوشی‌مان هست آن‌قدر برای‌مان محرمانه و شخصی‌ست که قفل‌های گوناگون می‌گذاریم تا کسی نتواند به آن دسترسی پیدا کند.
ترجیح می‌دهیم گوشی به دست بگیریم و بگوییم که با تنهایی مشکلی نداریم تا اینکه چشم در چشم دیگران حرف بزنیم.
باید وقت بگذاریم و به این فکر کنیم که چقدر حضور گوشی در تک تک لحظات زندگی‌مان ضروری‌ست؟
گوشی جای خالی چه چیزهایی را در زندگی‌مان پر کرده است؟
آخرین دیدگاه‌ها