مسافر که باشی، می‌شود هر راهی را سفر دانست.
مسافر که باشی هیچ‌جا معنای خانه نمی‌گیرد، تعلق خاطری نیست.
مسافر که باشی زمین خدا مثل آسمان خدا همه جا برایت واقعن یک رنگ می‌شود.
مسافرها نگاهشان به مسیر است تا فرصتی پیدا کنند برای فکر کردن.
مسافرها اسم‌شان روی‌شان است، دیگر از خستگی راه نمی‌نالند.
مسافر
- 2024-05-16
- قطعه نویسی, وبلاگ
- بدون نظر
به اشتراک بگذارید
پست های مرتبط
دسته‌ها
- بی سانسور (11)
- تعریف (5)
- جستار (19)
- جمله نویسی (46)
- چراهای من (24)
- خوشایندفیلم و کتاب (33)
- داستانک (42)
- شعر نویسی (41)
- قطعه نویسی (148)
- متن نویسی (63)
- نامه (10)
- وبلاگ (444)
- قصار شکافی (3)
آخرین دیدگاه‌ها