بعد از مدت زمانی کسانی را دیدم که می‌شناسم. شروع به حرف زدن کردم.
اما انگار نمی‌توانم بگویم تمام مدت خوشحال بودم.
می‌خواهم بفهمم کجاهای راه اشتباه رفتم.

بدی‌های دیگران خیلی توی چشم است.
گفتن از خوب بودن خودمان احساس خوبی دارد.
گفتن چه حرف‌هایی حس خوبی به من داده است؟
بیشتر از چه چیزی حرف زده‌ام؟
به این موضاعات فکر می‌کنم.
تلاش می‌کنم ساده از کنار این احساسات عبور نکنم.